Zo nou het was vandaag weer zo ver, lang op moeten wachten. Maar het NK tegenwindfietsen stond weer voor de deur! Waar de meeste mensen je voor gek verklaren, sta ik te poppelen om dat te doen. Ik kan er intens van genieten om lekker af te zien. 300 deelnemers gingen met mij de uitdaging aan, 25 teams en 200 individuen!
Donderdag kwam het goede nieuws, it giet oan!! We kriehen sturm! Snel opgegeven en ik was optijd. Er konden namelijk maar 200 mensen zich inschrijven. In 2018 heb ik ook meegedaan en dat beviel zo goed dat ik al een dik jaar aan het wachten was. Dit jaar leek het dan ook enorm extreem te worden met de strom Ciara.
Mijn starttijd was half 1 en dat betekende dat ik als een van de laatsten aan de start zou staan. De mensen die om 10 uur gingen starten hadden het voordeel van minder wind. Voordeel? Ik noem dat een nadeel. Ik had het geluk om lekker met veel wind te gaan strijden! Bij de neeltje jans werden we per bus naar de start gebracht waar de fietsen klaarstond. Nog even alles goed afstellen en we konden gaan shinen en strijden!
Strijden dat deed ik, zo begon ik met een lang recht stuk. Shinen iets minder want je ziet er niet uit met al die wind. Ik kreeg al snel mensen in zicht. Daarna kreeg je een stuk naar benden wat door ging ik een lange weg vol met zand en steentjes storm. Lekker modder happen dus. Veel publiek stond te klappen en te schreeuwen wat een beleving. Daarna weer omhoog, nou omhoog klimmen met windkracht 10 tegen kan je beter rennend doen. Gelukkig was er een toeschouwer die mij even later weer op de fiets duwde en zo kon ik het laatste stuk ingaan. Weer een lang recht stuk op de burg. SJOEEEEF de finish was in zicht en ik kon daarna zeggen ik heb het weer gedaan.!! Het voelt als een beklimming op een berg met een bager slechte fiets.
Dit jaar was vele malen heftiger dan vorige editie en daar ben ik blij mee! Want hoe meer wind hoe meer JOY :) Op naar editie 7!
Comments